Eigen en andermans naïviteit bij grote historische gebeurtenissen blijft verbazingwekkend. Zo geloofde ik in de jaren '90 hartstochtelijk - en ter plekke zelfs nog meer - in de komst van de Russische democratie. Ik stond er met mijn neus bovenop en had mijn ogen en oren wijd open. Maar achteraf gezien interpreteerde ik de werkelijkheid niet beter dan een willekeurige buitenstaander. Met wellicht n...
Het was een jaar vóór 'de Krim' en ik schrok toen ik opeens een standbeeld van Stalin zag. Maar ik voelde me gek genoeg ook opgelucht dat er niet bijstond: 'De grootste leider van het Russische volk'. Het Moskouse Muzeon, waar ik zijn tweemeter hoge beeld aantrof, vormt onderdeel van de beroemde Tretjakov Galerie en heette in de volksmond lange tijd ‘Begraafplaats zonder doden’. Mijn Russische vri...
Mijn bewondering voor hen grenst aan jaloezie. Oleg en Pavel uit stedelijk Tomsk zijn beiden parttime jager in de taiga. Oleg is elektronisch ingenieur, werkte in de Sovjettijd in een machinefabriek en is de zoon van Jekaterina Michajlovna, mijn 'taigamoeder' uit een eerder blog. Pavel studeerde wiskunde en kwam te werken in de nucleaire opwerkingsfabriek van Seversk of Tomsk-7, een 'geheime stad’...