Moeder Raya Kondrasin komt binnen en nodigt ons uit voor de thee. Te midden van de aardappelplanten en een zee van bloemen heeft ze een traditionele Tadzjiekse theetafel ingericht. Ondanks zijn iele pootjes staat de gele kolos stevig. De bodem is bedekt met kleurrijke tapijten en kussens. Als eerste kruipt Raya erop, gevolgd door haar dochters Natasja en Valentina en kleinzoon Sasja. Geestdriftig ...
Waarom haten zij ons? En waarom ergeren wij ons zo aan hen? Aan de eerste decennia na de val van de Muur hou ik zulke goede herinneringen! Want uit die tijd stammen mijn warme vriendschappen met Russen. Uit die tijd stammen de langdurige relaties die gelukkig nog steeds bestaan. Was ik naïef over de maatschappelijke en politieke mogelijkheden? Ik herinner me nog goed hoe vriend Valeri ui...